1968 – Rondzwervende pianist
Ik ben opgegroeid in een artistiek gezin als zoon van een zanger en een onderwijzeres. Een jaar studeerde ik piano op het conservatorium, ik had talent, maar stopte ermee toen mijn vader ziek werd. Zaken gaan zoals ze gaan. Daarna heb ik een periode geschiedenis, literatuurwetenschap en culturele antropologie gestudeerd. Tijdens de studentenrevolte van 1968 stond ik in Saint-Germain-des-Prés op de barricades en zwierf de wereld rond als pianist. Ik geloof niet in de vrije wil. Voor Spinoza is alles strikt gedetermineerd en Schopenhauer stelde al: een mens kan doen wat hij wil, maar hij kan niet wíllen wat hij wil.
Dit artikel komt uit Sprout Magazine.
Abonnement?
1972 – Schnabbelen met Lee
Tegen wil en dank werd ik ondernemer. Op mijn vijfentwintigste kwam ik in het management van artiesten terecht. De variétéwereld van vroeger was verdwenen, het werd de organisatie van bedrijfsevenementen, seminars en symposia. Ik was de eerste manager van Lee Towers. Wij waren altijd op stap, van bedrijven naar nachtcafés. Zo rolde ik het schnabbelcircuit in; het kwam op mijn pad. Als je een spel speelt, moet je het goed doen. Ik verzorgde overal ter wereld entertainment: van New York tot Beijing, op cruiseschepen en in hotels met eigen kantoren in Bangkok, Boedapest en Düsseldorf.
1997 – Sir Richard Branson
Toen ik vijftig werd vond ik het welletjes. Elk weekend was ik weg, vaak tot diep in de nacht. Ik wilde meer rust. Toen bedacht ik dat als je Frank Sinatra in de Doelen kan organiseren, je dat ook met Sir Richard Branson kunt doen. De Speakers Academy was geboren. Ik begon met een dertigtal sprekers, maar we moesten al snel bijstellen; Fortuyn bleek een geweldige spreker, Regilio Tuur en anderen minder. Na verloop van tijd verzorgde Pim elke week een lezing met een honorarium van tienduizend gulden. Er groeide een lange lijst van sprekers.
2002 – Op avontuur met Pim
Pim was van huis uit links; marxist, maoïst, trotskist, noem maar op. Hij zag zichzelf als de gedoodverfde opvolger van Den Uyl. Maar bij de PvdA beschouwden ze hem als een ongeleid projectiel. Dat was hij ook als hij niet de juiste leiding kreeg. Daar heb ik een rol in mogen vervullen. Ik heb niets met politiek, ik heb nooit gestemd, maar uit een professionele relatie ontstond vriendschap en van daaruit hebben we de LPF opgericht. Over vrije wil gesproken. De partij zou de grootste overwinning uit de parlementaire geschiedenis behalen. Ik zou het voor geen goud hebben willen missen, zeker niet met alle avonturen die we hebben beleefd. De dag na de dood van Pim ben ik uit de politiek gestapt en verder gegaan met de Speakers Academy.
2008 – Met kennis de crisis te lijf
Ik dacht dat ook bij ons de crisis zou toeslaan. Maar ons businessmodel bleek niet over het leveren van sprekers te gaan, maar over kennis. Dat is geen entertainment maar een investering. Iedereen wil kennis, zeker in deze turbulente tijd. Ik geloof in anticyclisch ondernemen. Iedereen verklaart ons voor gek, maar dit jaar openen we kantoren in Barcelona, Berlijn en Hong Kong. Ik voel dat daar een giga markt ligt. In Frankrijk loopt het ook goed. Ons product is universeel, de logistieke afhandeling is overal hetzelfde en wij hebben geen voorraad. Ik weet gewoon dat we over een paar jaar tot de grootste kennisinstituten van de wereld zullen behoren. Hoe ik dat weet? Intuïtie bedriegt nooit, zei Spinoza al.
Het leven is een Griekse tragedie. We zijn allemaal op zoek naar onze bestemming. We willen allemaal thuiskomen. Wij zijn een soort moderne Odysseus, op zoek naar ons Ithaca, het eiland waar we thuishoren.
