Begin december ging Spyker in surseance, waarmee Muller tijd wist te winnen om investeerders te vinden die zijn bedrijf overeind zouden willen houden.
Muller gaf zoals vaker blijk van zijn kenmerkende ongebreidelde optimisme. Spyker zou ‘gegronde vooruitzichten hebben dat zij na verloop van tijd haar schuldeisers zal kunnen bevredigen’. Muller rekende er kennelijk op dat het nog goed zou komen. De topman schermde met een fusie van Spyker met een Amerikaanse fabrikant van elektrische vliegtuigjes. Hij zou ook bezig zijn met financiers voor een lening. In zijn verslag meldde bewindvoerder Henk Pasman recent nog dat de Spykerdirectie bezig was met een herfinanciering van 75 miljoen. ‘
Hij had Muller c.s. als ultimatum om met geld over de brug te komen eind december gegeven. Opmerkelijk genoeg was er donderdagochtend al op verzoek van de bewindvoerder een rechtzitting van de rechtbank Midden-Nederland in Lelystad, die leidde tot het faillissement. Bewindvoerder Pasman zet zijn werk nu voort als curator. Er blijft een schuld van in totaal van 14 miljoen over van het Spyker-avontuur.
Topman Victor Muller liet in een reactie weten het bijltje er niet bij neer te gooien. ‘Geen van de ambities die wij hadden toen wij Spyker vijftien jaar geleden oprichtten, zijn door de gebeurtenissen van vandaag verdwenen’, zei hij. Spyker wil verder als fabrikant van elektrische auto’s: de samenwerking met de bouwer van elektrische vliegtuigjes staat nog steeds op Mullers agenda. ‘Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Het is misschien het eind van het begin.’ Muller geeft toe dat die quote niet van hemzelf is, maar van Winston Churchill.
