De ‘female only’-sportschool is bezig met een indrukwekkende opmars in het sportlandschap, zo wist de Amsterdamse nieuwszender AT5 begin deze maand te melden. Amsterdam telt zelfs al twintig van dit soort sportscholen. Twee daarvan zijn in handen van ondernemer Halima Hollenberg, die samen met haar compagnon Valeria Kecskei de jonge keten FemmeGym leidt in Amsterdam-West.
Beide vrouwen werkten voor een andere vrouwensportschool, toen ze in 2015 de kans kregen één van de filialen van die sportschool over te nemen. “Ik had allerlei ideeën over hoe een sportschool voor vrouwen eruit zou moeten zien”, zegt Hollenberg. “Toen ik dus de kans kreeg, dacht ik: ‘fuck it, waarom niet?’” 2 jaar later, in 2017, opende het duo ze alweer zijn tweede filiaal.
Hoe ziet de ideale sportschool voor vrouwen eruit, volgens jou?
“Ze zijn wat vriendelijker ingericht dan gewone sportscholen. Het is niet soft, maar wat gemoedelijker. Verder zie je het in de service en de kleine details. Zo zorg je dat er tampons en maandverband aanwezig is, want meerdere klanten hebben dit maandelijkse probleem. Ook bieden we zwangerschapsyoga aan en hebben we speciale workshops voor Beyoncé-dansen en zelfverdediging.”
Waarom denk je dat sommige vrouwen behoefte hebben aan een ‘female-only’-sportschool?
Gespierde mannen aan de gewichten kunnen imponerend overkomen
“We merken dat veel vrouwen het prettiger vinden om met andere vrouwen te trainen. Een groot gedeelte sport hier vanwege de toegankelijkheid. Veel vrouwen ervaren een drempel om naar een gewone sportschool te gaan. Mannen hebben meer spiermassa dan vrouwen en zie je als vrouw allemaal mannen om je heen aan de gewichten hangen, dan kan zoiets imponerend overkomen. Je gaat er dan niet snel naast staan. Bij ons valt dat weg. Ook is er een klein gedeelte dat vanuit geloofsovertuiging liever onder vrouwen sport, vanwege de hoofddoek.”
Zou eventuele seksuele intimidatie door mannen ook een reden kunnen zijn voor de opmars van dit type sportscholen?
“Dat kan zeker een reden zijn. In de sportschool zit je soms in houdingen die je op straat niet zult aannemen. Je kunt dan het idee krijgen dat mannen naar je kijken. Soms is dat ook zo en zoiets kan onprettig zijn. Toch valt het met het aantal gevallen van intimidatie volgens mij wel mee. Het aantal keren dat iemand op de reet van een ander tikte zal net zo hoog zijn als op straat. Mannen zijn echt geen afschuwelijke wezen. We zijn niet anti-man.”
Met FemmeGym als bedrijf gaat het volgens Hollenberg “heel lekker”. Ze vertelt dat haar sportschool al vanaf het eerste jaar winstgevend is. Exacte cijfers over de hoogte van de omzet en winst deelt Hollenberg niet, maar wel vertelt ze op zoek te zijn naar een derde pand in Amsterdam.
Gemakkelijk is dat niet, met de hoge huurprijzen en bestemmingsplannen waarbij volgens haar weinig ruimte is voor nieuwe sportscholen. HollenBerg vermoedt dat dit komt door de overlast die sportscholen opleveren. “Alle woningen in Amsterdam zijn als het ware van karton gemaakt. Als je in de sportschool zo’n olympische stang laat vallen, trilt dat nogal (lacht).”
De ‘female-only’-trend lijkt zich in meer branches te ontwikkelen. Zo heeft kantoorketen WeWork ook miljoenen geïnvesteerd in The Wing, een flexkantoor waar alleen vrouwen welkom zijn. Hoe kijk je hier tegenaan?
“Ik denk dat het wel kan, maar je moet in ogenschouw nemen dat je niet gaat discrimineren. Het moet daarom functioneel zijn. Als je bijvoorbeeld een hostel hebt voor alleen meiden, denk ik dat het kan werken uit het oogpunt van de veiligheid. Heb je een 18-jarige dochter die alleen op pad is, dan kan ik me goed voorstellen dat je voor zoiets zou willen gaan.”
Je moet oppassen dat je niet discrimineert
“Bij zoiets als een vrouwelijke WeWork kun je als vrouwen met elkaar netwerken. Stel je echter eens voor dat we het omkeren: een WeWork waar alleen mannen welkom zijn. Dan zou je het verhaal van het old-boys-network krijgen. Voor mijzelf geldt dat ik deze sportschool niet vanuit een feministische motivatie leid. Het is niet zo dat we hier met bandanas rondlopen, met de vuist gebald.”
Tegelijkertijd zie je een opkomst van het fenomeen ‘genderneutraliteit’, bijvoorbeeld bij toiletten. Door meer faciliteiten genderneutraal te maken, probeert men rekening te houden te houden met transseksuelen. Jullie concept wijkt daar juist weer vanaf, zou je kunnen zeggen.
“Bij genderneutraliteit gaat het volgens mij vooral om openbare zaken, zoals een toilet. Het regelt dat je in een restaurant als transseksueel niet hoeft te kiezen welk toilet je binnenstapt, wat tot ongemakkelijkheden kan leiden. Bij ons is het bij binnenkomst al duidelijk: als vrouw ben je hier welkom. Hoe je geboren bent, zal mij aan m’n reet roesten.”
“Of je in de transitiefase al welkom bent? Nee, je moet, eh, uitgetransitied zijn (lacht). Maar dat zal ook niet zo snel voorkomen, lijkt me. Ik denk niet dat je er al in de transitiefase voor zou kiezen om naar een sportschool specifiek voor vrouwen te gaan.”
